۰۲۱۲۲۴۰۷۶۰۱
cortex@sbu.ac.ir
تماس با ما
درباره ما
صفحه اصلی
دوره ها
اساتید
مقالات
محصولات
انتشارات
ورود و ثبت نام
مقالات
خانه
> مقالات
> از تئوری تا عمل: ادغام تحریک غیرتهاجمی مغز در محیط‌های درمانی و تحقیقاتی
درمانگر اختلالات طیف اتیسم کیست؟
افزایش تحقیقات و کاربرد بالینی EEGو ERP
بررسی پتانسیل تحریک غیر تهاجمی مغز: آغازی برای درمانگران و م..
درک تفاوت بین مداخلات درمانی و فعالیت‌های تفریحی
اتحاد درمانی
مروری بر نرم‌افزارهای توانبخشی و تقویت شناختی در مداخله درما..
پیمایش در چشم‌انداز روان درمانی کودک و نوجوان
بررسی رویکردهای درمانی در مداخلات کودک و نوجوان
مغز محاسباتی
اضطراب ریاضی در دانش آموزان
تقویت مغز ریاضی
یادگیری در مغز ما چگونه است؟ (نوروپلاستیسیتی)
ششمین کارگاه آموزشی تحریک الکتریکی مغز- بخش چهارم
ششمین کارگاه آموزشی تحریک الکتریکی مغز- بخش سوم
ششمین کارگاه آموزشی تحریک الکتریکی مغز- بخش دوم
ششمین کارگاه آموزشی تحریک الکتریکی مغز- بخش اول
از تئوری تا عمل: ادغام تحریک غیرتهاجمی مغز در محیط‌های درمانی و تحقیقاتی
معرفی
اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی رشدی است که با علائم بی‌توجهی، بیش فعالی و تکانشگری مشخص می‌شود. مداخلات سنتی برای ADHD معمولاً شامل درمان‌های دارویی و رفتار درمانی است. با این حال، تحقیقات در حال ظهور منجر به توسعه مداخلات درمانی جدید با هدف پرداختن به مکانیسم‌های عصبی-بیولوژیکی زمینه‌ای ADHD شده است. این مقاله مروری بر مداخلات درمانی جدید برای ADHD، با تمرکز ویژه بر توانبخشی و تقویت شناختی به عنوان یک رویکرد مداخله امیدوارکننده ارائه می‌کند.
درک ADHD نوروبیولوژی و ارائه بالینی
ADHD با اختلال در عملکرد مدارهای عصبی مرتبط با توجه، عملکرد اجرایی و کنترل تکانه همراه است. افراد مبتلا به ADHD ممکن است در حفظ توجه، سازماندهی وظایف، مدیریت تکانه‌ها و تنظیم احساسات دچار مشکل شوند. ناهمگونی ارائه ADHD بر اهمیت مداخلات شخصی‌سازی شده متناسب با مشخصات و نیازهای علائم فردی تأکید می‌کند.
مبانی نظری مداخلات درمانی جدید
مداخلات درمانی جدید برای ADHD اغلب مبتنی بر چارچوب‌های نظری است که بر انعطاف پذیری عصبی، کنترل شناختی و پردازش پاداش تأکید دارد. هدف این مداخلات هدف قرار دادن مکانیسم‌های عصبی-بیولوژیکی خاص در زمینه علائم ADHD، مانند اختلال در تنظیم دوپامین، اختلال عملکرد قشر جلوی مغز و اتصال به شبکه عصبی است.
مداخلات درمانی نوظهور برای ADHD
پیشرفت‌های اخیر در درمان ADHD شامل رویکردهای غیردارویی مانند نوروفیدبک، مداخلات مبتنی بر ذهن آگاهی، ورزش درمانی، مداخلات غذایی و توانبخشی و تقویت شناختی است. آموزش شناختی، به ویژه، به عنوان یک رویکرد مداخله امیدوارکننده برای بهبود عملکرد شناختی و کاهش علائم ADHD مورد توجه قرار گرفته است.
توانبخشی و تقویت شناختی برای ADHD: تئوری و عمل
توانبخشی و تقویت شناختی شامل تمرینات و وظایف ساختاری است که برای بهبود عملکردهای شناختی خاص، مانند توجه، حافظه کاری، انعطاف پذیری شناختی و کنترل بازدارنده طراحی شده‌اند. این مداخلات مبتنی بر اصول نوروپلاستیسیته است که نشان می‌دهد مغز می‌تواند در پاسخ به تحریک و تمرین شناختی سازگار و سازماندهی مجدد کند.
کاربردهای بالینی و اثربخشی آموزش شناختی
تحقیقات در مورد توانبخشی و تقویت شناختی برای ADHD نتایج امیدوارکننده‌ای را در بهبود عملکرد شناختی، کاهش علائم ADHD و افزایش عملکرد تحصیلی و اجتماعی نشان داده است. مطالعات متا تحلیلی اندازه اثر متوسط تا بزرگ را برای مداخلات آموزشی شناختی با هدف قرار دادن توجه، حافظه فعال و عملکرد اجرایی در افراد مبتلا به ADHD نشان داده‌اند.
رویکردهای شخصی و مداخلات متناسب
رویکردهای شخصی برای درمان ADHD شامل ارزیابی نمایه‌های علائم فردی، نقاط قوت و ضعف شناختی، بیماری‌های همراه و ترجیحات درمانی برای اطلاع از انتخاب مداخله و سفارشی‌سازی است. مداخلات آموزشی شناختی متناسب ممکن است شامل تمرین‌های انطباقی، استراتژی‌های هدف‌گذاری و تکنیک‌های تقویتی برای بهینه‌سازی نتایج درمان باشد.
ادغام فناوری و نوآوری
پیشرفت‌های تکنولوژی توسعه برنامه‌های آموزشی شناختی کامپیوتری، برنامه‌های کاربردی موبایل و محیط‌های واقعیت مجازی را برای درمان ADHD تسهیل کرده است. این فناوری‌ها فرصت‌هایی را برای تحویل از راه دور، نظارت در زمان واقعی، و بازخورد شخصی‌شده، افزایش دسترسی و مشارکت در درمان ارائه می‌دهند.
چالش‌ها و ملاحظات در اجرای مداخلات جدید
چالش‌های اجرای مداخلات آموزشی شناختی برای ADHD شامل تنوع در پاسخ به درمان، تبعیت از درمان، دسترسی به خدمات تخصصی و پوشش بیمه است. ملاحظات اخلاقی مانند رضایت آگاهانه، حریم خصوصی، و خطرات بالقوه مرتبط با مداخلات جدید نیز باید به دقت در نظر گرفته شوند.
مسیرها و فرصت‌های آینده
جهت‌های آینده در تحقیقات درمان ADHD شامل بررسی بیشتر مکانیسم‌های عصبی زیست‌شناختی زیربنای ADHD، اصلاح رویکردهای مداخله شخصی، ادغام مداخلات مبتنی بر فناوری در عمل بالینی، و گسترش دسترسی به درمان‌های مبتنی بر شواهد برای جمعیت‌های مختلف است.
نتیجه
در نتیجه، توانبخشی و تقویت شناختی نشان دهنده یک رویکرد مداخله جدید امیدوارکننده برای ADHD است، با شواهد رو به رشدی که از اثربخشی آن در بهبود عملکرد شناختی و کاهش علائم ADHD حمایت می‌کند. مداخلات آموزشی شناختی با استفاده از چارچوب‌های نظری، متناسب کردن مداخلات با نیازهای فردی و یکپارچه‌سازی فناوری، پتانسیل افزایش کیفیت مراقبت و ارتقای نتایج بهتر را برای افراد مبتلا به ADHD و خانواده‌هایشان دارد. تحقیق و نوآوری مداوم در توانبخشی و تقویت شناختی برای پیشرفت درک ما از ADHD و بهبود گزینه‌های درمانی برای افراد مبتلا ضروری است.
`